ปัจจุบันการเลี้ยงสุกรเป็นอาชีพเสรี จึงมีการเปลี่ยนแปลงเพิ่มจำนวนและลดจำนวนอย่างรวดเร็วตามวัฏจักรตลาด โดยแบ่งเป็นผู้เลี้ยงแบบอิสระและผู้เลี้ยงแบบมีสัญญาผูกพัน ผู้เลี้ยงมากกว่าร้อยละ 70 เป็นฟาร์มขนาดใหญ่ครบวงจร ร้อยละ20-25 เป็นฟาร์มขนาดกลางและเล็ก ผู้เลี้ยงรายย่อยมีเพียงร้อยละ 5 และมีแนวโน้มลดลงเนื่องจากไม่สามารถแบกรับต้นทุนอาหารสัตว์ที่เพิ่มสูงขึ้นได้ ขณะที่รายใหญ่ขยายการผลิตเพิ่มขึ้น ผลผลิตเนื้อสุกรร้อยละ 25 เป็นของบริษัทชำแหละและแปรรูป ผลิตภัณฑ์สุกรที่นิยมบริโภคในประเทศส่วนใหญ่เป็น เนื้อสุกรชำแหละ ไส้กรอก แฮม ลูกชิ้น และผลิตภัณฑ์พื้นเมือง เช่น กุนเชียง หมูแผ่น หมูยอ แหนม หมูหยอง
ผลิตภัณฑ์เนื้อหมูแปรรูปสามารถแบ่งตามการเห็นโครงสร้างของกล้ามเนื้อเป็น 2 กลุ่มใหญ่ๆคือ ผลิตภัณฑ์ขนาดเดิม ซึ่งยังมีโครงสร้างของเนื้อตามรูปร่างและโครงสร้างเหมือนหรือใกล้เคียงกับเนื้อสดให้เห็น เช่น แฮม เบคอน หมูแผ่น เนื้อเค็ม เนื้อแดดเดียว หมูปิ้ง เนื้อสวรรค์ หมูสะเต๊ะ หมูหยอง สะเต๊ก หมูหัน คอร์นบีฟ หมูริ้ว บาบีคิว เป็นต้น ผลิตภัณฑ์เนื้ออีกกลุ่มหนึ่งคือผลิตภัณฑ์ลดขนาด ซึ่งแบ่งได้เป็น 2 กลุ่มย่อยตามลักษณะการลดขนาดของเนื้อได้เป็นกลุ่มบดหยาบ และกลุ่มบดละเอียดหรืออิมัลชัน โดยในการทำผลิตภัณฑ์ลดขนาดบางชนิดต้องมีการบรรจุไส้หรือการแปลงรูปร่างตามลักษณะเฉพาะของผลิตภัณฑ์เหล่านั้น
กระบวนการผลิตเนื้อหมูเริ่มจากการคัดเลือกพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ชั้นเยี่ยม ผ่านการเลี้ยงในโรงเรือนระบบปิดที่มีการจัดการฟาร์มและการป้องกันโรคอย่างเข้มงวดด้วยคุณภาพสด สะอาด ปลอดสาร ปลอดภัย และสามารถตรวจสอบย้อนกลับได้ ส่งผลให้มีส่วนช่วยในการพัฒนาอุตสาหกรรมเกษตรและอาหารของไทย ประกอบกับอุตสาหกรรมหมูและหมูแปรรูปยังมีแนวโน้มเติบโตมากขึ้นโดยเฉพาะด้านการผลิต ซึ่งนอกจากเพื่อรองรับอุปสงค์ที่จะมีมากขึ้นจากการเปิดเสรีทางการค้าหรือตลาดประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนในปี 2558 แล้ว ยังนับเป็นการตอกย้ำศักยภาพความเป็นผู้นำด้านมาตรฐานในตลาด AEC อีกด้วย และนอกเหนือจากการคัดเลือกสายพันธุ์สุกรชั้นดี ผนวกกับระบบการเลี้ยงที่มีประสิทธิภาพ การควบคุมป้องกันโรคและการเลือกใช้อาหารสัตว์คุณภาพสูง ถูกนำเข้าสู่กระบวนการแปรรูปภายในโรงงานที่ทันสมัย ได้มาตรฐาน และถูกสุขอนามัยโดยเนื้อสุกรไม่สัมผัสพื้น และไม่สัมผัสมือคนโดยตรง ก่อนบรรจุเบ็ดเสร็จจากโรงงาน